Sebuah perbualan yang terjadi antara Yeop dan Person:
Nota: perbualan telah diubahsuai untuk supaya ada sedikit coherence of information.
yeop : bahaya perasaan nih
yeop : tak leh nak [percaya] sangat
yeop : tapi kalau tak dengar perasaan sendiri bahaya
person: klu xdgr pn bahaye..? [kalau tak dengar pun bahaye..?]
yeop : ya
yeop : sebab hati tuh raja diri kita
yeop : hati tuh kan yang mengawal perasaan?
yeop : cuba fkir
yeop : kita buat sesuatu kerana kita TAHU? [reference pada artikel Ustaz Abu Saif]
yeop : atau kerana kita MAHU? [reference pada artikel Ustaz Abu Saif]
yeop : tahu adalah sifat akal
yeop : mahu adalah sifat hati
yeop : sebab tuh ada pepatah, "ilmu tanpa amal bagaikan pohon tanpa buah"
yeop : sebab tuh susah nak beramal, tapi mudah nak bercakap
yeop : sebab bila bercakap
yeop : perlukan kefasihan lidah dan kelincahan akal
yeop : tapi bile beramal, perlu disertakan niat dari hati
yeop : jadi perasaan tu penting... penting... penting...
yeop : perlu mendengar perasaan sendiri
yeop : perlu mengubat perasaan sendiri
yeop : perlu membina perasaan sendiri
yeop : tapi
yeop : perlu dibimbing dengan aqal
yeop : sebab kalau hati tu raja
yeop : aqal pula penasihatnya
yeop : boleh jadi raja tersilap
yeop : tapi bila ada penasihat,
yeop : ada proses check and balance
Buka ayat 37 surah Qaaf. Berkenaan hati dan fokus.
